Güneşi Gördük...

Bizde güneşi görünce kendimizi sokağa atanlardanız. Bebeğimiz olmadan önce de böyleydi bu gene böyle. Gerçi özellikle Pazar günleri İstanbul'da bir yerden bir yere gitmek işkence ama gene de güneşi görünce evde oturamıyorum ben, içim kıpır kıpır oluyor mutlaka dışarı çıkmak istiyorum. Poyraz doğmadan önce çalışırken ne kadar işim olursa olsun Pazar günü evde duramaz mutlaka dışarı çıkardım güneşli günlerde. Geçen Pazar hava süperdi fakat misafir geleceğinden ben evde hazırlık yaparken baba oğul gezmeye çıktılar. Güneş insana pozitif enerji verdiği gibi resimler de süper çıkıyor bu da artı bir bonus gibi. Babası Poyraz'ı caddebostan sahiline götürmüş beni arayıp nispet yaptığı yetmezmiş gibi birde resimler çekmiş, hava şöyleydi sahil full doluydu şöyledi böyleydi anlatıp durdu gelince.

Geçen haftada birkaç gün bol güneşliydi ve biz gene sokaklardaydık. Cuma günü hava çok çok güzeldi, parkta bebeler şakıyordu. Bizim parkta acayip bir ikiz çoğunluğu mevcut Poyraz & Ilgaz (kız), Defne & Aras ve ismini bilmediğim başka ikizler, öyle tatlılar ki fiti fiti koşup duruyorlar. Defne arada gelip Poyraz'ı seviyor, kendisi 20 aylık koskocaaa abla olmuş tabii bebek diye seviyor oğlumu. Poyraz her zaman olduğu gibi açık hava gördümü uyuyor.

Gerçi artık eskisi gibi tüm park gezmesi boyunca uyumuyor, arada bir uyanıyor. Salıncağa binmeye başladık, hemde ellerinden tutmadan kendi kendine oturabiliyor. Gerçi biraz yana kaykılıyor ama olsun :)

Gene de en sevdiği aktivite arabasında uyumak. Evde uyutmak için bin türlü numara yaptığım çocuk arabasına biner binmez uyuyor, uyanıkken güneş gözüne gelince rahatsız oluyor ama uyurken özellikle güneşe çeviriyorum, tatlı tatlı uyuyor.

Uyanıksa kucağımda oturuyor, çevreyi seyrediyor. Havyanları ve etrafta koşturan çocukları seyrediyor. Evde genelde kucakta kıpır kıpır olup oturmak istemez, parkta ortam hoşuna gidiyor herhalde uzun uzun oturuyor kucağımda :)